-
1 иген
сущ.1) хлеб, хлеба́ ( на корню) || хле́бныйбашаклы игеннәр — колосовы́е ( хлеба)
иген уңышы — урожа́й хлебо́в
иген уру — убира́ть (жать) хлеба́
сугылмаган иген — немо́лотый хлеб
иген камылыннан билгеле — (погов.) о хле́бе (об урожа́е) по стерне́ су́дят
2) хле́бное по́ле, ни́ваколхоз игеннәре — колхо́зные ни́вы; см. тж. басу
иген басуы (кыры) — хле́бное по́ле, ни́ва
иген уртасында — посреди́ хле́бного по́ля
3) посе́вы зерновы́хигеннәр тигез булып тишелеп чыктылар — посе́вы дру́жно взошли́
игеннәргә өстәмә ашлама кертү — дать (внести́) дополни́тельную подко́рмку посе́вам
•- иген келәте
- иген бае
- иген гөмбәсе
- иген игү
- иген коңгызы
- иген корымы
- иген көясе
- иген чүмәләсе••иген төбе — коне́ц, концо́вка рабо́т
См. также в других словарях:
иген — 1. Орлыкларыннан он яки ярма ясала торган бөртекле, кузаклы яки техник культура. Шул үсемлекнең орлыгы, ашлык 2. Шундый культура үсеп утырган басу иген уртасында 3. Иген эше, игенчелек иген остасы. ИГЕН ГӨМБӘСЕ, ИГЕН КОРЫМЫ – Ашлык бөртекләрен… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
